No cóż, obejrzałem nowy film Davida Finchera i jedno wiem na pewno: Fincher nie straszy tak jak dawniej. Aczkolwiek nie odbiega od swojego poziomu, temat w Azylu wyeksplatował na maxa. No bo co można jeszcze wymyśleć, kiedy akcja dzieje się w jednym domu, ba w jednym pokoju w ciągu kilku zaledwie godzin. Jak można jeszcze przestraszyć widzów w wiarygodny sposób ? ( myślę tu cały czas o scenariuszu tego filmu ). Mamy doskonałe najazdy i odjazdy kamer, niezwykłe oświetlenie, no i historia trzyma w napięciu. Raz w stalowym pokoju znajduje się bohaterka, raz włamywacze, raz ona jest górą raz oni. Co ciekawego, od początku filmu zastanawiałem się czy kamery które obserwują włamywaczy są jakoś zabezpieczone, osłonione czy coś w tym rodzaju, ale później okazało się że Whitaker, Leto i ich narwany kumpel do inteligentnych nie należą...